در بین سازهای ایرانی، تار به عنوان مهمترین ساز در دوران معاصر شناخته می شود. با اینکه تار و سازهای هم خانواده ی آن در فرهنگ ها و کشورهای دیگر از جمله آذربایجان و قفقاز و... نیز وجود دارد اما خاستگاه اصلی آن در ایران بوده و تکامل یافته است به طوری که می توان تار را ساز ملّی ایران نامید.
از اواخر دوران قاجار، آموزش تار به صورت شفاهی و سینه به سینه و در قالب ردیف دستگاهی موسیقی ایران صورت گرفته است. از اساتید موسیقی ایران که در آن دوران در زمینه آموزش تار و همچنین آموزش ردیف موسیقی ایران فعالیّت داشته اند، میتوان میرزاعبدالله، میرزاحسینقلی، درویش خان و...را نام برد، به طوری که بیشتر اساتید دوره های بعدی در زمینه ی اجرا و آموزش تار از شاگردان این اساتید بوده اند.
پس از ورود نُت به ایران از اوایل قرن حاضر، روشهای جدیدی در زمینهی آموزش تار توسط کلنل علینقی وزیری تدوین گردید، پس از وی شاگردانش از جمله روح الله خالقی، نصرالله زرین پنجه و موسی معروفی کتاب دیگری در زمینه ی آموزش تار تهیّه و تدوین کردند. در حال حاضر نیز اساتید متعددی در زمینه ی آموزش تار فعالیت می کنند و با توجه به روشهای نوین و کتاب های متنوعِ آموزش تار، سطحِ آموزش تار نسبت به قبل بالاتر رفته است.
از جمله اساتیدی که در سال های اخیر در زمینه ی آموزش تار فعالیت کرده اند می توان اساتید، هوشنگ ظریف، داریوش طلایی، داریوش پیرنیاکان، حسین علیزاده، محمدرضا لطفی، کیوان ساکت، ارشد طهماسبی، بهروز همتی، فریبرز عزیزی و ... نام برد.
امروزه آموزش تار از طریق روش ها و کتاب های متنوعی که در زمینه ی آموزش تار وجود دارد انجام میشود به طوری که هنر جو در طی دوره ی آموزش تار علاوه بر یادگیری اصول و تکنیک های نوازندگی با دستگاه های موسیقی ایرانی و همچنین تصنیف ها و ترانه ها و... نیز آشنا شود.
از کتاب های پرکاربرد در زمینه ی آموزش تار که در طی دوره های آموزش تار بسیار مفید هستند و بیشتر مدرسین جهت آموزش تار استفاده می کنند، میتوان به کتابهای «آموزش تار هنرستان» تألیف روح اله خالقی، «بیایید تار و سه تار بنوازیم» تالیف کیوان ساکت، «دستور تار» تالیف حسین علیزاده و... اشاره کرد.
همچنین دیگر منابع مکتوب آموزش تار که در دوره های متوسطه و پیشرفته ی آموزش تار کابرد دارند میتوان از کتابهای «آثار درویش خان»، «آثار رکن الدین مختاری»، «صد و یک پیش درآمد»، «صد رَنگ رِنگ» و...تألیف استاد ارشد طهماسبی، کتابهای «ده قطعه برای تار» در چهار جلد از آثار استاد حسین علیزاده، کتاب «بیست و سه قطعه از استاد علی اکبر خان شهنازی» تالیف و آوانگاری استاد داریوش طلایی نام برد.
از جمله دیگر منابع آموزش تار که در دوره های پیشرفته و ردیف نوازی که یکی از مهمترین دورههای آموزش تار است میتوان به کتابهای «ردیف میرزا عبدالله» آوانگاری پرفسور ژان دورینگ، «ردیف میرزا عبدالله، نت نویسی آموزشی و تحلیلی» ، «ردیف دوره ی عالی علی اکبر شهنازی، نت نویسی آموزشی و تحلیلی» نوشتهی استاد داریوش طلایی، «ردیف آقا حسینقلی» اثر استاد داریوش پیرنیاکان اشاره کرد.
البته باید توجه کرد که در طول تمام دوران آموزش موسیقی باید از استاتید با تجربه و با دانش نیز بهره برد و همچنین علاوه بر تمرین کتابهای آموزش تار، آثار صوتی اساتید و بزرگان موسیقی را نیز فراوان گوش داد، تا هم با اساتید آشنا شد و هم ذوق موسیقایی پرورش یابد.
طراحی سایت توسط دودکو 
